Είμαστε στο αμάξι ως συνήθως πνιγμένοι στην κίνηση σε μια Μεσογείων πίτα στο ύψος της Κατεχάκη. Παίρνω τηλ τα παιδιά να μας περιμένουν, το τραπέζι είναι στο όνομα μου. Κόκκινο. Σταματημένοι ώρα. Συζητάμε για το καλοκαίρι που σχεδόν ήρθε και καταλήγουμε πως θα ξαναπάμε Αστυπαλιά να τρώμε φρούτα και φαγιά πάνω στο κύμα. Έτσι το ζούμε εμείς με πέντε δέκα βιβλία σε μια τσάντα δυο μάσκες και νερό παγωμένο να χτυπάμε δεκάωρα κάτω από την ομπρέλα μας με το μελτεμι να μας κοιμίζει. Πράσινο. Κόρνα. Καθυστερήσαμε.
Τα παιδιά τα βλέπουμε σπάνια πλέον. Παλιά, στην ίδια δουλειά βλεπόμασταν πιο συχνά, τώρα θέλει προσπάθεια. Θέλει να θέλεις να δεις κάποιον για να βρεθείς. Ανεβαίνουμε σε ένα πολύ σικ χώρο με θέα τον Ναό ο οποίος κατασκευάστηκε προς τιμήν της θεάς Αθηνάς, προστάτιδας της πόλης μας της Αθήνας που κάποτε αγαπούσαμε, Τώρα μάθαμε να μετράμε, συνηθίσαμε? Ίσως και να ναι αυτή η συνήθεια τελικά που τα φθείρει όλα.
Παραγγέλνουμε κοκτέιλ να βγάλουμε το μουντ δουλειάς και να χαλαρώσουμε, δεν μας πήρε πολύ έτσι ξεκινάμε με ένα αμους μπους γεμάτο εντάσεις. Περίπλοκο για μας και ας έχουμε εκπαιδεύσει αρκετά τους γευστικούς μας κάλυκες. Ακολούθησε ένα αγαπημένο χέλι καπνιστό που έλιωνε στο στόμα. Επόμενο πιάτο από το dégustation μενού μας χτένια με μια μπερ μπλανκ που δεν θα ξεχάσω, τα χτένια ψημένα στον τέλειο βαθμό εκεί που πρέπει η σάλτσα και οι φύτρες να ολοκληρώνουν το πιάτο και εγώ να ρωτάω σε ποιον δεν άρεσε για να τον βοηθήσω, μην πάει χαμένο. Συνεχίσαμε με μάγουλα από μοσχάρι καπνισμένα τα οποία είχαν μια γήινη επίγευση που δεν είχα συναντήσει. Τα γλυκά αν και δεν είμαι φαν μου άρεσαν γιατί απλά δεν σε λίγωναν. Ωραίες υφές πολύ σοβαρά σε γεύση και αρώματα.
Αν κάποιος θέλει να μυηθεί στο μαγευτικό ‘χορό’ του φαιν νταινινγκ ας αρχίσει από εδώ, θα δώσουμε και άλλα σποτς απλά σε αυτό το εστιατόριο με επηρεάζει πολύ η ατμόσφαιρα, η θέα, η Ακρόπολη, η ηρεμία και η αρμονία στο φαγητό.
Ευχαριστούμε για την υπέροχη βραδιά.
@ HYTRA, Λ. Συγγρού 107-109, Αθήνα